ලොක වග්ගො 7

යස්ස පාපං කතං කම්මං
කුසලෙන පිථියති
සො ඉමං ලොකං පභාසෙති
අබ්භා මුත්තොව චන්දිමා

යමකු විසින් කරන ලද පව ඔහුගේ ම කුසලින් වැසේ ද ඔහු වළාකුලින් නිකුත් වූ සඳක් මෙන් මේ ලෝකය බබුළුවයි..

ලොක වග්ගො 6

යො ච පුබ්බෙ පමජ්ජිත්වා
පච්ඡා සො නප්පමජ්ජති
සො ඉමං ලොකං පභාසෙති
අබ්භා මුත්තොව චන්දිමා

යමකු මුලදී පමා වුවත්,පසුව නොපමා වේ ද, ඔහු වළාකුලින් නිකුත් වූ සඳක් මෙන් මේ ලෝකය බබුළුවයි..

ලොක වග්ගො 5

ඒථ පස්සථිමං සෙට්ඨං
චිත්තං රාජරථූපමං
යත්ථ බාලා විසීදන්ති
නත්ථි සඞගො විජානතං

මෙහි එව ! විසිතුරු වූ රාජ මංගල රථයක් බඳු මේ ලෝකය බලව ! අඥානයෝ මේ ලෝකයෙහි ඇලී ගැලී වෙසෙද් ද, නුවණැතියන්ට එහි ඇලෙන්නට දෙයක් නැත..

ලොක වග්ගො 4

යථා බුබ්බුලුකං පස්සෙ
යථා පස්සෙ මරීචිකං
එවං ලොකං අවෙක්ඛන්තං
මච්චුරාජා න පස්සති

ලෝකය දිය බුබුළක් සේ ද මිරිඟුවක් සේ ද නුවණින් දක්නා තැනැත්තා මරුවාට නොපෙනේ.මාරයා එබඳු තැනැත්තා නොදකී..

ලොක වග්ගො 3

ධම්මං චරෙ සුචරිතං
න තං දුච්චරිතං චරෙ
ධම්මචාරී සුඛං සෙති
අස්මිං ලොකෙ පරම්හි ච

ධර්මයෙහි මනාකොට හැසිරිය යුතුය.දුශ්චරිතයෙහි නොහැසිරිය යුතුය.ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නා මෙලොව පරලොව දෙකහි ම සුවසේ වෙසේ..

ලොක වග්ගො 2

උත්තිට්ඨෙ නප්පමජ්ජෙය්‍ය
ධම්මං සුචරිතං චරෙ
ධම්මචාරි සුඛං සෙති
අස්මිං ලොකෙ පරම්හි ච

පිණ්ඩපාතයෙහි පමා නොවිය යුතුය.සුචරිතයෙ හි යෙදිය යුතුය.ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නා මෙලොව පරලොව දෙකෙහි ම සුවසේ වෙසේ..