21.10.11

බුද්ධ වග්ගො 9

අපි දිබ්බෙසු කාමෙසු
රතිං සො නාධිගච්ඡති
තණ්හක්ඛය රතො හොති
සම්මාසම්බුද්ධ සාවකො

( එසේ නුවණින් විමසා දත් තැනැත්තා ) දිව්‍ය කාම සම්පත්වල පවා නො ඇලෙයි.සම්බුද්ධ ශ්‍රාවකයා තණ්හාව නැති කිරීම සංඛ්‍යාත නිවනෙහි ඇලුණෙක් වේ..

20.10.11

බුද්ධ වග්ගො 8

න කහාපණවස්සෙන
තිත්ති කාමෙසු විජ්ජති
අප්පස්සාදා දුඛා කාමා
ඉති විඤ්ඤාය පණ්ඩිතො

කහවණු වැස්සකිනුත් මිනිසාට කාමයන්හි තෘප්තියක් ඇති නොවේ.මේ නිසා නුවණැත්තා කාමය සැප නැති,දුක් ඇති එකක් බව දැනගත යුතුය.

බුද්ධ වග්ගො 7

අනූපවාදො අනූපඝාතො
පාතිමොක්ඛෙ ච සංවරො
මත්තඤ්ඤූතා ච භත්තස්මිං
පන්ථං ච සයනාසනං
අධිචිත්තේ ච ආයොගො
එතං බුද්ධාන සාසනං

අනුන්ට හෙළා තළා කථා නො කළ යුතුය.අනුන්ට හිංසා නො කළ යුතුය.ප්‍රතිමෝක්ෂ සංවරය ඇතිකර ගත යුතුය.ආහාරයෙහි පමණ දත යුතුය.විවේක සේනාසනයෙහි ඇලුම් කළ යුතුය.සමවත් වැඩිය යුතුය යනු සියලු බුදුවරුන්ගේ අනුශාසනයයි.

18.10.11

බුද්ධ වග්ගො 6

ඛන්තී පරමං තපො තිතික්ඛා
නිබ්බාණං පරමං වදන්ති බුද්ධා
න හි පබ්බජිතො පරූපඝාතී
සමණො හොති පරං විහෙඨයන්තො

ඉවසීම උතුම් වූ තපස් ගුණයකි.බුදුවරු නිවන උසස් කොට කියත්.අනුන් නසන්නා පැවිද්දෙක් නොවේ.අනුන් පෙළන්නා මහණෙක් නො වේ..

17.10.11

බුද්ධ වග්ගො 5

සබ්බ පාපස්ස අකරණං
කුසලස්ස උපසම්පදා
සචිත්ත පරියොදපනං
එතං බුද්ධාන සාසනං

සියලු පව් නො කළ යුතු ය.කුසල් රැස් කළ යුතුය.සිතම පිරිසිදු කරගත යුතුය යනු සියලු බුදුවරුන්ගේ අනුශාසනාවයි..

16.10.11

බුද්ධ වග්ගො 4

කිච්ඡො මනුස්ස පටිලාභො
කිච්චං මච්චාන ජිවිතං
කිච්ඡං සද්ධම්මං සවණං
කිච්ඡො බුද්ධානං උප්පාදො

මිනිසත් බව ලැබීම අපහසු ය.මිනිසුන්ගේ දිවි පැවැත්ම අපහසු ය.බණ ඇසීම දුලබ ය.බුදුවරුන්ගේ ඉපදීම දුලබ ය..

බුද්ධ වග්ගො 3

යෙ ඣානපසුතා ධීරා
නෙක්ඛම්මූපසමෙ රතා
දෙවාපි තෙසං පිහයන්ති
සම්බුද්ධානං සතීමතං

යම් නුවණැත්තෙක් ධ්‍යාන භාවනාවෙහි යෙදුණාහු ද,නිවනෙහි ඇලුණාහු ද මනා සිහිය ඇති ඒ බුදුවරුන්ට දෙවියෝ ද කැමති වෙත්..