ධම්මට්ඨ වග්ගො 17

ඵුසාමි නෙක්කම්ම සුඛං
අපුථුජ්ජන සෙවිතං
භික්ඛු විස්සාස මා පාදි
අප්පත්තො ආසවක්ඛයං

ආර්යයන් විසින් ලබන ලද නෙක්ඛම්ම ( පැවිදි ) සැපය ලැබීමෙන් හෝ ආශ්‍රවයන් කෙළවර කර නො ගත් භික්ෂුවක්, තමා දුක් කෙළවර කර ගත්තේය' යි වැරදි විශ්වාසයක් ඇතිකර නොගත යුතුය..

- - - - - - - - - ධම්මට්ඨ වර්ගය නිමි - - - - - - - - -

ධම්මට්ඨ වග්ගො 16

න සීලබ්බත මත්තෙන
බාහුසච්චෙන වා පුන
අථ වා සමාධිලාභෙන
විවිච්චසයනෙන වා

ශීල වෘත මාත්‍රයකින් හෝ බහුශ්‍රැතකමකින් හෝ සමෘද්ධියක් ලැබීමෙන් හෝ විවේක සේනාසනයක විසීමෙන් හෝ,

ධම්මට්ඨ වග්ගො 15

න තෙන අරියො භොති
යෙන පාණානි හිංසති
අහිංසා සබ්බපාණානං
අරියොති පවුච්චති

ප්‍රාණින්ට හිංසා කරන්නා 'ආර්ය' යි නමක් තිබුණු පමණින් ආර්යයෙක් නො වේ. සියලු ප්‍රාණීන්ට හිංසා නොකරන්නෙකුට පමණක් 'ආර්යයෙකැ' යි කියනු ලැබේ..

ධම්මට්ඨ වග්ගො 14

පාපානි පරිවජ්ජෙති
න මුනී තෙන සො මුනි
යො මුනාති උභො ලොකෙ
මුනී තෙන පවුච්චති

යමෙක් පව් දුරු කරයි ද, ඔහු එයින් ම මුනිවරයෙක් වේ. යමෙක් ලෝකයෙහි ආධ්‍යාත්මික, බාහිර සංස්කාරයන් වෙන් වශයෙන් බෙදා දැන ගනී ද ඒ නිසා ඔහු 'මුනිවරයෙකැ' යි කියනු ලැබේ..

ධම්මට්ඨ වග්ගො 13

න මොනෙන මුනී හොති
මුළ්හරූපො අවිද්දසු
යො ච තුලං ව පග්ගය්හ
වරමාදාය පණ්ඩිතො

මෝඩ ස්වභාව ඇති අඥානයා කථා නොකර සිටි පමණින් මුනිවරයෙක් නො වේ.තරාදියක් අතට ගත්තකු මෙන් ලෝකයේ ඇති හොඳ - කුසල් - කිරා බලා තෝරා ගත හැකි පණ්ඩිතයා ම මුනිවරයෙක් වේ..

ධම්මට්ඨ වග්ගො 12

යොධ පුඤ්ඤං ච පාපං ච
බාහෙත්වා බ්‍රහ්මචරිය වා
සංඛාය ලොකෙ චරති
ස වෙ භික්ඛුති වුච්චති

යමෙක් මේ ශාසනයෙහි නියමිත පරිදි පින් පව් දෙක ම දුරු කොට, බඹසරින් යුක්තව සියලු දේ නුවණින් සලකා - විමසා හැසිරෙයි ද ඔහු ම නිශ්චය වශයෙන් භික්ෂුවකැ'යි කියනු ලැබේ..

ධම්මට්ඨ වග්ගො 11

න තෙන භික්ඛු හොති
යාවතා භික්ඛතෙ පරෙ
විස්සං ධම්මං සමාදාය
භික්ඛු හොති න තාවතා

විෂම වූ පාප ධර්ම සමාදන් වූ තැනැත්තා අනුන්ගෙන් පිඬු සිඟා ගත් තරමින් ම භික්ෂුවක් නො වේ..