28.1.12

මග්ග වග්ගො 15

තං පුත්තපසුසම්මත්තං
ඛ්‍යාසත්තමනසං නරං
සුක්තං ගාමං මහොඝොව
මච්චු ආදාය ගච්ඡති

මහ වතුරක් නිදිගත් ගමක් ගසාගෙන යන්නක් මෙන් මරුවා, දූ දරුවන් හා ගව මහීෂාදීන් ද නිසා මත් වූ ගිජු සිත් ඇති මිනිසා ගෙන යයි..

මග්ග වග්ගො 14

ඉධ වස්සං වසිස්සාමි
ඉධ හෙමන්තගිම්හිසු
ඉති බාලෝ විචින්තෙති
අන්තරායං න බුජ්ඣති

මෝඩයා මෙහි වැසි කාලයෙහි වසන්නෙමි, මෙහි හේමන්ත, ග්‍රිෂ්ම කාලවල වසන්නෙමි යනුවෙන් කල්පනා කරයි. එහෙත් තමාට වන ජීවිත අන්තරාය ගැන නො දනී...

27.1.12

මග්ග වග්ගො 13

උච්ඡින්ද සිනෙහමත්තනො
කුමුදං සාරදිකං ව පාණිනා
සන්තිමග්ගමෙව බ්‍රෑහය
නිබ්බාණං සුගතෙන දෙසිතං

සරත් කාලයෙහි හටගත් මලක් අතින් කඩා දමන්නාක් මෙන් තමා ගැන ඇති ආශාව සිඳ දමව. නිවනට මඟ වූ ආර්ය ආෂ්ටාංගික මාර්ගය ම සිත්හි වඩව. නිවන බුදුන් විසින් දෙසන ලදී..

මග්ග වග්ගො 12

යාවං හි වනථො න ජිජ්ජති
අනුමත්තොපි නරස්ස නාරිසු
පටිබද්ධ මනොව තාව සො
වච්ඡො ඛීරපකොව මාතරී

යම් තාක් කල් පුරුෂයාගේ ස්ත්‍රීන් කෙරෙහි ස්වල්ප මාත්‍රවූ ද ඇල්ම නො සිඳී පවතී ද ඒ තාක් ඔහු මව කෙරේ ඇලේ...

26.1.12

මග්ග වග්ගො 11

වනං ඡින්දථ මා රුක්ඛං
වනතො ජායතී භයං
ඡෙත්වා වනං ච වනථං ච
නිබ්බනා හොථ භික්ඛවො

ගස නොව කෙලෙස් වනය කපව්. කෙලෙස් වනයෙන් භය ඇති වේ. ලොකු කෙලෙස් නමැති වනයත්, කුඩා කෙලෙස් නමැති වනයත් කපා දමා කෙලෙස් නැත්තෝ විය යුතුය..

24.1.12

මග්ග වග්ගො 10

යොගා වෙ ජායතී භූරි
අයොගා භූරිසංඛයො
එතං ද්වෙධාපථං ඤත්වා
භවාය විභවාය ච
තථත්තානං නිවෙසෙය්‍ය
යථා භූරි පවඩ්ඪති

භාවනාවෙන් පුළුල් නුවණ ඇති වේ. භාවනා නො කිරීමෙන් එය වැනසේ. දියුණුවට හා නො දියුණුවට කරුණු වන මේ මාර්ග දෙක ගැන දැනගෙන, යම් පරිද්දෙන් නුවණ පුළුල් වේ ද ඒ පරිද්දෙන් ජීවිතය සකස් කර ගත යුතුය..

මග්ග වග්ගො 9

වාචානුරක්ඛී මනසා සුසංවුතො
කායෙන ච අකුසලං න කයිරා
එතෙ තයො කම්මපථෙ විසොධයෙ
ආරාධයෙ මග්ගං ඉසිප්පවෙදිතං

වචනය රැකගත යුතුය. සිත තැන්පත් කර ගත යුතුය. කයින් අකුසල් නො කළ යුතුය. මේ තුන් කර්ම පථය පිරිසිදු කරගත් තැනැත්තාට ඍෂීන් විසින් අනුදත් මාර්ගය වූ නිවන් මඟ ගමන් කළ හැකිය..

22.1.12

මග්ග වග්ගො 8

උට්ඨානකාලම්හි අනුට්ඨහානො
යුවා බලී ආලසියං උපෙතො
සංසත්තසංකප්පමනො කුසීතො
පඤ්ඤාය මග්ගං අලසො න වින්දති

යමෙක් තරුණ වූවත්, බලවත් වූවත්, අලසකමින් යුක්ත නම්, වීර්යයයෙන් කටයුතු කළ යුතු වේලෙහි නො නැඟිට සිටී නම් බොරු විතර්ක නිසා යටපත් වූ යහපත් කල්පනා හා සිත් ඇති ඒ අලසයා නුවණින් දැක්ක යුතු වූ මඟ නො දකියි, හෙවත් නො ලබයි..