බුද්ධ වග්ගො 16

සුඛො බුද්ධානං උප්පාදො
සුඛා සද්ධම්මදෙසනා
සුඛා සඞඝස්ස සාමග්ගි
සමග්ගානං තපො සුඛො

බුදුවරුන්ගේ ඉපදීම සැපයකි.සදහම් දෙසීම සැපයකි.සංඝයාගේ සමඟිය
සැපයකි.සමඟියෙන් කල් යවන්නන්ට තපස සැපයකි.

බුද්ධ වග්ගො 15

දුල්ලභො පුරිසාජඤ්ඤා
න සො සබ්බත්ථ ජායති
යත්ථ සො ජායති ධීරො
තං කුලං සුඛමෙධති

පුරුෂ ශ්‍රේෂ්ඨයා දුර්ලභ කෙනෙකි.ඔහු හැම තැනම නූපදී.ඒ වීරයා යම් කුලයක උපදී නම් ඒ කුලය සැපයට පැමිණේ..

බුද්ධ වග්ගො 14

එතං ඛො සරණං ඛෙමං
එතං සරණමුත්තමං
එතං සරණමාගම්ම
සබ්බදුක්ඛා පමුච්චති

ඒ නිසා නිර්භය සේ සැලකිය යුත්තේත්, උතුම් කොට සැලකිය යුත්තේත්, ඒ ත්‍රිවිධ රත්නයේ සරණමය.මිනිසා ඒ සරණයට පැමිණ හෙවත් ඒ සරණ ලබා සියලු දුකින් මිදේ..

බුද්ධ වග්ගො 13

දුක්ඛං දුක්ඛසමුප්පාදං
දුක්ඛස්ස ච අතික්කමං
අරියං චට්ඨංගිකං මග්ගං
දුක්ඛූපසමගාමිනං

දුක, දුක ඇති වීමට හේතුව, දුක නැති කිරීමේ මාර්ගය වූ ආර්යෂ්ටාංගික මාර්ගය යන චතුරාර්ය සත්‍යය යමෙක් දනී ද ඔහු ම දුක නැති කරගනී..

බුද්ධ වග්ගො 12

යො ච බුද්ධං ච ධම්මං ච
සංඝං ච සරණං ගතො
චත්තාරි අරියසච්චානි
සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සති

යමෙක් බුදුන්, දහම්, සඟුන් සරණ යයි ද චතුරාර්ය සත්‍ය මනා නුවණින් දකී ද ඔහු ම දුකින් මිදේ..

බුද්ධ වග්ගො 11

නෙතං ඛො සරණං ඛෙමං
නෙතං සරණ මුත්තමං
නෙතං සරණමාගම්ම
සබ්බදුක්ඛා පමුච්චති

මේ ( පර්වතාදිය ) සරණ යාම බිය
රහිත නොවේ.උතුම් ද නොවේ.මේ කිසි සරණයකයට පැමිණ සියලු දුකින් මිදෙන්නට ද නොපිළිවන..

බුද්ධ වග්ගො 10

බහු වෙසරණං යන්ති
පබ්බතානි වනානි ච
ආරාම - රුක්ඛ - චෙත්‍යානි
මනුස්සා භයතජ්ජිතා

බියෙන් තැතිගත් මිනිස්සු පර්වත,කැලෑ,ආරාම,ගස්,චෛත්‍ය යන මේ දේ බොහෝ සෙයින් සරණ කොට යති..